وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ رَاغِبُونَ

(در حالی كه) اگر به آنچه خدا و پيامبرش به آنان داده راضی باشند، و بگويند: «خداوند برای ما كافی است! و بزودی خدا و رسولش، از فضل خود به ما می‏بخشند؛ ما تنها رضای او را می‏طلبيم.» (برای آنها بهتر است)!

If only they had been satisfied with what Allah and His Messenger gave them and said, "Sufficient for us is Allah; Allah will give us of His bounty, and [so will] His Messenger; indeed, we are desirous toward Allah," [it would have been better for them].