وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِن تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَث ذَّلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ

و اگر می‏خواستيم، (مقام) او را با اين آيات (و علوم و دانشها) بالا می‏برديم؛ (اما اجبار، بر خلاف سنت ماست؛ پس او را به حال خود رها كرديم) و او به پستی گراييد، و از هوای نفس پيروی كرد! مثل او همچون سگ (هار) است كه اگر به او حمله كنی، دهانش را باز، و زبانش را برون می‏آورد، و اگر او را به حال خود واگذاری، باز همين كار را می‏كند؛ (گويی چنان تشنه دنياپرستی است كه هرگز سيراب نمی‏شود! (اين مثل گروهی است كه آيات ما را تكذيب كردند؛ اين داستانها را (برای آنها) بازگو كن، شايد بينديشند (و بيدار شوند)!

And if We had willed, we could have elevated him thereby, but he adhered [instead] to the earth and followed his own desire. So his example is like that of the dog: if you chase him, he pants, or if you leave him, he [still] pants. That is the example of