وَحَآجَّهُ قَوْمُهُ قَالَ أَتُحَاجُّونِّي فِي اللّهِ وَقَدْ هَدَانِ وَلاَ أَخَافُ مَا تُشْرِكُونَ بِهِ إِلاَّ أَن يَشَاء رَبِّي شَيْئًا وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا أَفَلاَ تَتَذَكَّرُونَ

ولی قوم او [= ابراهيم‏]، با وی به گفتگو و ستيز پرداختند؛ گفت: «آيا درباره خدا با من گفتگو و ستيز می‏كنيد؟! در حالی كه خداوند، مرا با دلايل روشن هدايت كرده؛ و من از آنچه شما همتای (خدا) قرار می‏دهيد، نمی‏ترسم (و به من زيانی نمی رسانند)! مگر پروردگارم چيزی را بخواهد! وسعت آگاهی پروردگارم همه چيز را در برمی‏گيرد؛ آيا متذكّر (و بيدار) نمی‏شويد؟!

And his people argued with him. He said, "Do you argue with me concerning Allah while He has guided me? And I fear not what you associate with Him [and will not be harmed] unless my Lord should will something. My Lord encompasses all things in knowledge;