وَابْتَلُواْ الْيَتَامَى حَتَّىَ إِذَا بَلَغُواْ النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُم مِّنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُواْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَن يَكْبَرُواْ وَمَن كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ وَمَن كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُواْ عَلَيْهِمْ وَكَفَى بِاللّهِ حَسِيبًا

و يتيمان را چون به حد بلوغ برسند، بيازماييد! اگر در آنها رشد (كافی) يافتيد، اموالشان را به آنها بدهيد! و پيش از آنكه بزرگ شوند، اموالشان را از روی اسراف نخوريد! هر كس كه بی‏نياز است، (از برداشت حق الزحمه) خودداری كند؛ و آن كس كه نيازمند است، به طور شايسته (و مطابق زحمتی كه می‏كشد،) از آن بخورد. و هنگامی كه اموالشان را به آنها بازمی‏گردانيد، شاهد بگيريد! اگر چه خداوند برای محاسبه كافی است.

And test the orphans [in their abilities] until they reach marriageable age. Then if you perceive in them sound judgement, release their property to them. And do not consume it excessively and quickly, [anticipating] that they will grow up. And whoever, [