وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ

ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكی كند، مادرش او را با ناراحتی حمل می‏كند و با ناراحتی بر زمين می‏گذارد؛ و دوران حمل و از شير بازگرفتنش سی ماه است؛ تا زمانی كه به كمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگی بالغ گردد می‏گويد: «پروردگارا! مرا توفيق ده تا شكر نعمتی را كه به من و پدر و مادرم دادی بجا آورم و كار شايسته‏ای انجام دهم كه از آن خشنود باشی، و فرزندان مرا صالح گردان؛ من به سوی تو بازمی‏گردم و توبه می‏كنم، و من از مسلمانانم!»

And We have enjoined upon man, to his parents, good treatment. His mother carried him with hardship and gave birth to him with hardship, and his gestation and weaning [period] is thirty months. [He grows] until, when he reaches maturity and reaches [the a