وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ

و آنها كه وقتی مرتكب عمل زشتی شوند، يا به خود ستم كنند، به ياد خدا می‏افتند؛ و برای گناهان خود، طلب آمرزش می‏كنند -و كيست جز خدا كه گناهان را ببخشد؟- و بر گناه، اصرار نمی‏ورزند، با اينكه می‏دانند.

And those who, when they commit an immorality or wrong themselves [by transgression], remember Allah and seek forgiveness for their sins - and who can forgive sins except Allah? - and [who] do not persist in what they have done while they know.