وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَن قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّكُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ

هيچ شفاعتی نزد او، جز برای كسانی كه اذن داده، سودی ندارد! (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانی كه اضطراب از دلهای آنان زايل گردد (و فرمان از ناحيه او صادر شود؛ در اين هنگام مجرمان به شفيعان) می‏گويند: «پروردگارتان چه دستوری داده؟» می‏گويند: «حقّ را (بيان كرد و اجازه شفاعت درباره مستحقّان داد)؛ و اوست بلندمقام و بزرگ‏مرتبه!»

And intercession does not benefit with Him except for one whom He permits. [And those wait] until, when terror is removed from their hearts, they will say [to one another], "What has your Lord said?" They will say, "The truth." And He is the Most High, th