أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ

چند روز معدودی را (بايد روزه بداريد!) و هر كس از شما بيمار يا مسافر باشد تعدادی از روزهای ديگر را (روزه بدارد) و بر كسانی كه روزه برای آنها طاقت‏فرساست؛ (همچون بيماران مزمن، و پيرمردان و پيرزنان،) لازم است كفّاره بدهند: مسكينی را اطعام كنند؛ و كسی كه كارِ خيری انجام دهد، برای او بهتر است؛ و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانيد!

[Fasting for] a limited number of days. So whoever among you is ill or on a journey [during them] - then an equal number of days [are to be made up]. And upon those who are able [to fast, but with hardship] - a ransom [as substitute] of feeding a poor per