وَأُحِيطَ بِثَمَرِهِ فَأَصْبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيْهِ عَلَى مَا أَنفَقَ فِيهَا وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا

(به هر حال عذاب الهی فرا رسيد،) و تمام ميوه‏های آن نابود شد؛ و او بخاطر هزينه هايی كه در آن صرف كرده بود، پيوسته دستهای خود را به هم می‏ماليد -در حالی كه تمام باغ بر داربستهايش فرو ريخته بود- و می‏گفت: «ای كاش كسی را همتای پروردگارم قرار نداده بودم!»

And his fruits were encompassed [by ruin], so he began to turn his hands about [in dismay] over what he had spent on it, while it had collapsed upon its trellises, and said, "Oh, I wish I had not associated with my Lord anyone."