وَإِذَآ أَنْعَمْنَا عَلَى الإِنسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ كَانَ يَؤُوسًا

هنگامی كه به انسان نعمت می‏بخشيم، (از حق) روی می‏گرداند و متكبرانه دور می‏شود؛ و هنگامی كه (كمترين) بدی به او می‏رسد، (از همه چيز) مايوس می‏گردد!

And when We bestow favor upon the disbeliever, he turns away and distances himself; and when evil touches him, he is ever despairing.