أُولَئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا

كسانی را كه آنان می‏خوانند، خودشان وسيله‏ای (برای تقرب) به پروردگارشان می‏جويند، وسيله‏ای هر چه نزديكتر؛ و به رحمت او اميدوارند؛ و از عذاب او می‏ترسند؛ چرا كه عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهيز و وحشت است!

Those whom they invoke seek means of access to their Lord, [striving as to] which of them would be nearest, and they hope for His mercy and fear His punishment. Indeed, the punishment of your Lord is ever feared.