مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لاَ يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاءٌ

گردنها را كشيده، سرها را به آسمان بلندكرده، حتّی پلك چشمهايشان از حركت بازمی‏ماند؛ زيرا به هر طرف نگاه كنند، آثار عذاب آشكار است!) و (در اين حال) دلهايشان (فرومی‏ريزد؛ و از انديشه و اميد،) خالی می‏گردد!

Racing ahead, their heads raised up, their glance does not come back to them, and their hearts are void.