قَالُواْ يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَذَا أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ

گفتند: «ای صالح! تو پيش از اين، مايه اميد ما بودی! آيا ما را از پرستش آنچه پدرانمان می‏پرستيدند، نهی می‏كنی؟! در حالی كه ما، در مورد آنچه به سوی آن دعوتمان می‏كنی، در شك و ترديد هستيم!»

They said, "O Salih, you were among us a man of promise before this. Do you forbid us to worship what our fathers worshipped? And indeed we are, about that to which you invite us, in disquieting doubt."