وَضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللّهِ فَأَذَاقَهَا اللّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ

خداوند (برای آنان كه كفران نعمت می‏كنند،) مثلی زده است: منطقه آبادی كه امن و آرام و مطمئن بود؛ و همواره روزيش از هر جا می‏رسيد؛ امّا به نعمتهای خدا ناسپاسی كردند؛ و خداوند به خاطر اعمالی كه انجام می‏دادند، لباس گرسنگی و ترس را بر اندامشان پوشانيد!

And Allah presents an example: a city which was safe and secure, its provision coming to it in abundance from every location, but it denied the favors of Allah. So Allah made it taste the envelopment of hunger and fear for what they had been doing.