إِلاَّ الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَىَ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ أَوْ جَآؤُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن يُقَاتِلُونَكُمْ أَوْ يُقَاتِلُواْ قَوْمَهُمْ وَلَوْ شَاء اللّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْاْ إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلاً

مگر آنها كه با همپيمانان شما، پيمان بسته‏اند؛ يا آنها كه به سوی شما می‏آيند، و از پيكار با شما، يا پيكار با قوم خود ناتوان شده‏اند؛ (نه سر جنگ با شما دارند، و نه توانايی مبارزه با قوم خود.) و اگر خداوند بخواهد، آنان را بر شما مسلطّ می‏كند تا با شما پيكار كنند. پس اگر از شما كناره‏گيری كرده و با شما پيكار ننمودند، (بلكه) پيشنهاد صلح كردند، خداوند به شما اجازه نمی‏دهد كه متعرّض آنان شويد.

Except for those who take refuge with a people between yourselves and whom is a treaty or those who come to you, their hearts strained at [the prospect of] fighting you or fighting their own people. And if Allah had willed, He could have given them power