لِلْفُقَرَاء الَّذِينَ أُحصِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ لاَ يَسْتَطِيعُونَ ضَرْبًا فِي الأَرْضِ يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاء مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُم بِسِيمَاهُمْ لاَ يَسْأَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللّهَ بِهِ عَلِيمٌ

(انفاقِ شما، مخصوصاً بايد) برای نيازمندانی باشد كه در راه خدا، در تنگنا قرار گرفته‏اند؛ (و توجّه به آيين خدا، آنها را از وطنهای خويش آواره ساخته؛ و شركت در ميدانِ جهاد، به آنها اجازه نمی‏دهد تا برای تأمين هزينه زندگی، دست به كسب و تجارتی بزنند؛) نمی‏توانند مسافرتی كنند (و سرمايه‏ای به دست آورند؛) و از شدّت خويشتن‏داری، افراد ناآگاه آنها را بی‏نياز می‏پندارند؛ امّا آنها را از چهره‏هايشان می‏شناسی؛ و هرگز با اصرار چيزی از مردم نمی‏خواهند. (اين است مشخّصات آنها!) و هر چيز خوبی در راه خدا انفاق كنيد، خداوند از آن آگاه است.

[Charity is] for the poor who have been restricted for the cause of Allah, unable to move about in the land. An ignorant [person] would think them self-sufficient because of their restraint, but you will know them by their [characteristic] sign. They do n