الطَّلاَقُ مَرَّتَانِ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ وَلاَ يَحِلُّ لَكُمْ أَن تَأْخُذُواْ مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلاَّ أَن يَخَافَا أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ فَلاَ تَعْتَدُوهَا وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

طلاق، (طلاقی كه رجوع و بازگشت دارد،) دو مرتبه است؛ (و در هر مرتبه،) بايد به طور شايسته همسر خود را نگاهداری كند (و آشتی نمايد)، يا با نيكی او را رها سازد (و از او جدا شود). و برای شما حلال نيست كه چيزی از آنچه به آنها داده‏ايد، پس بگيريد؛ مگر اينكه دو همسر، بترسند كه حدود الهی را برپا ندارند. اگر بترسيد كه حدود الهی را رعايت نكنند، مانعی برای آنها نيست كه زن، فديه و عوضی بپردازد (و طلاق بگيرد). اينها حدود و مرزهای الهی است؛ از آن، تجاوز نكنيد! و هر كس از آن تجاوز كند، ستمگر است.

Divorce is twice. Then, either keep [her] in an acceptable manner or release [her] with good treatment. And it is not lawful for you to take anything of what you have given them unless both fear that they will not be able to keep [within] the limits of Al